Mieszkanie z epoki rokoko

Dążenie do stworzenia bardziej intymnego wnętrza mieszkalnego zamiast wysokiego, przeładowanego przepychem salonu barokowego, wytworzyło wnętrze rokokowe. Zmienda się przede wszystkim skala domu. Amfilady sal, reprezentacyjne schody, kolumnady, sklepienia, olbrzymie otwory ustępują miejsca małym, niskim i przytulnym wnętrzom o przyjemnych, przeważnie zaokrąglonych formach. Zamiast sztywnych i krępowanych porządków architektonicznych powstaje delikatny podział ściany na polia tzw. pannea. W rozwiązaniu szczegółów stosuje się drobne, delikatne elementy. Nowym wnętrzem staje się boudoir – pokoik dla pani, który jest czymś pośrednim pomiędzy sypialnią a salonikiem. Motywem dekoracyjnym madą się złocone listwy, na których przedłużeniu umieszczano rzeźbione kwiaty, liście, muszle, rozety itd. Ornament często przybiera formę asymetryczną, co doskonale wpływa na miękkość i subtelność kompozycji. Sztywność i surowość ustępują miejsca komfortowi i subtelnemu wyrafinowaniu. Zamiast pałaców budowane są małe rezydencję wiejskie, domki myśliwskie., pawilony ogrodowe. Okna przybierają często fermę ponte-fenetreów (drzwi balkonowych), o gęstym poziomym szczelinowaniu, z małymi zgrabnymi balkonikami, ozdobionymi wygiętą koronkową kratą stalową. Domy rokokowe odznaczały się skromną i prostą fasadą. Lekkie delikatne gzymsy, zaokrąglone narożniki lekko zakrępowane, płaskie boniowanie, gęsty podział stolarki, koronkowe balkony – stanowią cechy zewnętrzne architektury rokokowej. W Polsce barok i rokoko rozwijają się według tych samych wzorów. Do najciekawszych obiektów barokowych w Polsce, zaliczyć można pałace w Rydzynie, w Łańcucie, w Wilanowie. [więcej w: okucia maco, warunki przyłączenia do sieci gazowej, obliczanie momentu bezwładności ]