Rzut poziomy zabudowy zamku

Rzut poziomy zabudowy zamku był nieregularny, dostosowany do rzeźby terenu. Mury tworzyły nieregularni wydłużony wielobok; w środku znajdował się dziedziniec, na którym odbywały się zabawy, uroczystości i turniej . Naprzeciw bramy wjazdowej wewnątrz dziedzińca umieszczano potężną wieżę, tzw. donjon (w Polsce stołp), stanowiącą wartownię dla straży oraz ostatnie miejsce obrony dla mieszkańców i załogi po wdarciu się nieprzyjaciela do wewnątrz dziedzińca. Pomieszczenia dla rodziny władcy zamku mieściły się w innych wieżach lub skrzydłach zamku, przeważnie przymurowanych do murów obronnych. Często w środku zamku znajdowała się również kaplica. Do budowy zamków używano kamienia. Grube mury pomieszczeń przykryte były najczęściej sklepieniami kolebkowymi, klasztornymi lub krzyżowymi. Często spotyka się sale ze słupem w środku, przykryte czterema sklepieniami krzyżowymi opartymi na słupie środkowym. Łęki sklepienne stosowano w kształcie półkola. Otwory okienne były przeważnie małych wymiarów, często bliźniacze, ze słupkiem w środku i nie miały oszklenia. Przymykane były okiennicami drewnianymi, w których wycięte były okrągłe otwory wypełnione różnymi materiałami przezroczystymi, jak pergamin przetłuszczony olejem lub róg przezroczysty. [podobne: bsrzepin, bricoman warszawa wilanów, pałac rucellai ]